viernes, 18 de septiembre de 2015

Ultra Trail Macizu d'Ubiña-Güeyos del diablu. 12/09/2015

2ª prueba puntuable pa la Copa d'España de carreres Ultra
80km
5560m+
5440m-
11h30'



Namás llegar a casa del GRP, acordéme qu'un día n'Uviéu tropecé con Andrés de la Torre, tuvimos charrando un peazu y comentóme que la "Güeyos del diablu" diba ser prueba puntuable pa la Copa d'España, que si nun m'animaba a correla. Díxe-y qu'imposible, yera una carrera a la que tenía muches ganes de dir pero depués del GRP calculaba que nun diba tener el cuerpu como pa metéme 80km.
Pues mira tu que dexalo nel km 90 diba venime bien pa nun acabar desalambráu y allargar un pocu más la temporada...
Salida a les 6:00, yo nun sé qué voi facer, va tol mundu mirando y controlando... pues salida marca de la casa, pa variar... Cuando quiero dame cuenta yá vamos 3 solos y del restu nun sabemos nada: un cántabru (Manuel, al final llegó antes que nadie a meta), un gallegu (Fernando, acabamos faciendo prácticamente tola carrera xuntos) y un asturianu (paez un chiste, yá lo se...). Vamos rápidu pero tamos encontrándonos bien, así que p'alante. Xustu cuando empezaba a amanecer llegamos a una zona de camperes, col borrín teníamos que separanos unos metros y dir buscando les banderes y les cintes, colo que tranquilizamos un pocu col ritmu, que pa la kilometrada que quedaba nun diba sobrar.
Apaez unu d'atrás corriendo como un llocu, dexámoslu pasar y olvidámonos d'él mientres pensamos "esti, o muchu anda o nun sabe lo que falta..."
Llegamos al primer avituallamientu y de repente apaez un grupu d'unos 7 corredores con pinta de nun venir de paseo precisamente, esto ye Copa d'España y el personal anda que mete mieu. Van pasándonos y quedamos Fernando y yo, el cántabru salió escopetáu del avituallamientu y nun lu vimos más.
Llegamos a Xomezana, segundu avituallamientu ¡con casadielles y fayueles!, parada rápida y arrancamos pa Tuiza, va llegando xente per detrás y van adelantándonos, lleven un puntu más que nosotros pero nun queremos cebanos, sabemos que si aguantamos esti ritmu a última hora vamos acabar apañando a unos cuantos de los que nos tán pasando agora. A mitá de subida topamos a Mariano, que güei ta de xuez pero nun quita pa que nos acompañe unos minutinos.

 Tuiza

Otru avituallamientu en Tuiza y seguimos, que paez que quier salir el sol; tamos teniendo muncha suerte col tiempu, daben agua hasta mediudía y de momentu nun cayó una gota. Nel Puertu Cerreo abre un pocu y vemos Les Ubiñes, La Mesa... Pero na baxada a El Meicín métese'l borrín y tenemos que baxar con cuidáu pa nun perder les señales. Va llegando más xente d'atrás y algún de los d'alante comienza a nun dir tan finu como antes, siguimos conservando la calma. N'El Meicín tenemos arroz con lleche, ¡espectacular!, por gana quedábmos arrañando la pota pero hai que siguir. Tiramos pa la Forqueta d'El Portillín a bon pasu, detrás vienen Nuria Domínguez, Mercedes Pila, Sonia Regueiro con Ánder Cangas y algún más a tou trapu, tamos subiendo alegres pero tán recortándonos. Nel avituallamientu d'El L.legu xuntámonos toos, comemos dalgo, recargamos bebida y equí Fernando y yo sabemos que ye onde tenemos qu'empezar a apretar pa si tenemos suerte recuperar dalgún qu'otru puestu. Na baxada pela Foz Grande dexámoslos a toos atrás, llegamos a Manín y enseguida apaez Nuria.


Con Fernando en Manín

Quédennos casi 1000m de subida y tola llarga baxada, así que p'arriba como aviones, va tirando Fernando pero a media subida caliéntome y meto otru puntín más, Fernando veo que va un pocu xustu pero aguanta'l tirón, colo que recuperamos creo que cinco puestos na hora xusta que nos llevó subir de Manín a la cumbre de Peña Rueda pel Cuchillar, una subida mui guapa.


 Dándolo tou na subida a Peña Rueda

Baxada mala de dir con cuidáu al siguiente avituallamientu onde adelantamos a otru par d'ellos y d'ehí a meta salióme la vena de perru caza y siguí calentándome a medía que díbamos garrando y adelantando xente. Nun sé en qué momentu Fernando quedó p'atrás, pero Nuria siguía ehí, algún cachín descolgábase un pocu, volvía a garrame y al final acabamos faciendo l'últimu tramu xuntos, llegando nes posiciones 14 y 15 de la clasificación xeneral.

 Llegando a meta cola grandísima corredora Nuria Domínguez

Carrera con un recorríu de carrera de montaña de verdá, monte puru y duru sin concesiones, mui bien marcada (aunque cuando se mete'l borrín nunca ye bastante), con unos voluntarios mui simpáticos y amables y con unos avituallamientos d'escándalo: casadielles en casi toos, fayueles en Xomezana, arroz con lleche n'El Meicín, ¡sidra! en Peña Rueda y pasta caliente y masaxe-tortura (jijij) en meta.
Quité la espina del GRP quedando contentísimu cola carrera que fici, tantu por tiempu y puestu como por cómo respondió'l cuerpu, debe ser la primer carrera llarga que consigo dir disfrutando tol tiempu, sin la sensación de dir fundíu en nengún momentu.
La xente anda muchísimu y hubo que xugar les cartes d'otra manera, guardando pal final y esperando con paciencia. 
Como puntu "polémicu", hubo varies penalizaciones por nun cumplir col reglamentu, ente ellos los que llegaron primeru y terceru, póngolo entre comines porque polémica nenguna, el reglamentu ye'l que ye y ye'l mesmu pa TOOS, si en toles carreres se ficiera lo mesmo...
Y como puntu polémicu de verdá, nunca debí tener a más de 20 delante, pues fuímos viendo y apañando envoltorios varios, como unos 7-10, nun me paez nin mediu normal, depués protestamos porque nun dan permisos pa facer esto o lo otro; nun tien que dir nadie apañándonos la mierda pa que quede tou igual que taba antes de pasar nosotros, y nin Copa España nin ye que son mui buenos y van mui rápido nin hosties en vinagre: ¡¡GOCHOS NON!!

Vídeu

1 comentario:

  1. Enhorabuena por la GRP y esta carrera...tas como un xabalín.
    Y esta semana la llobada por Piloña...
    VAS PEDER LA COLLERA PEL CULO!

    ResponderEliminar