viernes, 14 de septiembre de 2012

VI Canfranc-Canfranc. 08/09/2012

43 Km
4000 m+
5h39'23''


Canfranc-Canfranc, el maratón más cañeru del calendariu nacional (dichu textualmente por Salvador Calvo). Nun ye la carrera más multitudinaria nin la más mediática, pero nin fai falta nin lo pretende. Carrera dura y montañera de verdá (hasta esti añu los puestos de pódium taben entre 5h30' y 5h45', hora-hora y media más que maratones duros como Nembra, Lagos o Zegama...) per unos paraxes preciosos y con una organización impecable y familiar encabezada por un par d'asturianos: Aguirre y Toni. Ye d'eses carreres a les que a tol que-y gusta'l monte quier dir, pero a la vez, la dureza de la prueba fai que'l personal lo piense antes d'apuntase.
Después de correr ellí l'añu pasáu, quedé con munches ganes de repetir. Esti añu, a midida que pasaba'l branu, diba encontrándome como un cañón a pesar de desterrar (¿pa siempre?) les series y los rodaxes rápidos asfalteros del entrenamientu y dir faciendo monte, monte y más monte (100.000 m+ corriendo dende diciembre, más otru tantu en bici, 51.000 n'esquí, elíptica, rodillu, monte...). Dalgunos test "secretos" indicaben que podía dir y meyorar el tiempu y el puestu del añu pasáu, tou y siendo consciente que había díu nun mui bon momentu de forma.
Asina que fartura coche'l vienres después de comer y a recoyer el dorsal y cenar nel polideportivu de Canfranc. El sábadu forramos bien nel desayunu y pa la salida, onde tán entre otros máquinas Manuel Merillas y Aitor Leal, ¡¡¡cagonsumadre, vaya dos!!!, y los asturianos Gloria Velilla (2ª na Copa d'Asturies) del Avientu y Carlos Nuño (5u na Travesera d'esti añu l'anxelín...) del Picu Fariu.


 Na salida, La Raca detrás, pero primeru vamos pa La Moleta...

Salimos a les 8:00 y dos de los que van a correr el recorríu "cortu" (32 Km) salen como tiros, como nun podía ser menos los demás detrás a por ellos...al pocu un d'ellos empieza a quedase, garra'l mandu Aitor Leal y Merillas va garrándonos. Adelanto al otru de la corta, Unai, y Aitor va metiendonos metros pocu a pocu. Dígo-y a Merillas que cuando quiera que pase, que yo voi a lo míu pero véolu tranquilu y sobráu, mui sobráu. Tantu que después d'un peazu, en cuantu decide salir a por Aitor veo como va escapándoseme, garra a Aitor y va un peazu charrando con él y pocu a pocu va dexándolu atrás. Tamos na primer subida, 1500 m+ a puru güevu en algo menos de 7 Km, asina que cada unu va calentando (o recalentando más bien) y buscando'l so ritmu de carrera como puede. Llegando al últimu tramu de subida, con mucha piedra suelta y onde yá nun trota nadie, gárrame Unai y ponse delante, sácame unos metrinos pero manténgoilos hasta la cima de La Moleta. Un pocu antes de llegar arriba crúzome con Merillas (yá nun lo volveré a ver hasta'l día siguiente na entrega premios...) que baxa como un tiru, intercambiamos unes palabres d'ánimu y después crúzome con Aitor.


Cumbre de La Moleta
  
Carlos

Gloria



Al pocu d'empezar a baxar garro a Unai, que paez que se-y atraganta un pocu esti primer tramu más técnicu y póngome delante d'él marcándo casi tola baxada hasta que me despisto nun cruce, Unai dame una voz pa dicime que voi mal, retrocedo y ya nun lu vuelvo a garrar. Llegando al primer avituallamientu, nel Coll de Ladrones, yá oigo a Aguirre pegame unes buenes voces: "¡¡¡Gaiteru!!!, ¡¡¡venga, no me jodas que hoy tien que subir un asturianu al podium, ¿eh?!!!"

Avituallamientu del Coll de Ladrones





Llevo 5' menos que l'añu pasáu, pero Merillas yá me saca 7', a Aitor llévolu 2' delante y Unai nun me preocupa porque fai el recorríu B. Per detrás de momentu cerca nun vien nadie. Como mediu platanu, unos cuantos cachos de membrillu, bebo agua y acuarius y arranco pa La Raca, otros mil y algo metros de subida. Empieza a cascar el sol y aunque paezme que toi bebiendo bastante paro a mexar y sal bastante amarillu, mosquéome un pocu y sigo bebiendo a cada pocu. Fago tola subida sin ver a nadie hasta la última panda, onde veo a Aitor (yá me saca ¡¡9'!!) y a Unai a 2'. Merillas a saber onde andará y per detrás de momentu nadie...
En La Raca bebo un vasu d'agua y mientres tan echándome otru vuelvo a mexar, menos mal que yá sal claru, asina que a tope p'abaxu camín de Somport. Al llegar a la carretera ta esperándome Aguirre: " venga, Gaiteru, que vas el segundu!!", "¿segundu?, non, voi el terceru", "Aitor retiróse", coño, pues yo de momentu nun cuento retirame...Nun se sabe a quien ta prestándo-y más, si a Aguirre o a mí, acompañame tol cachín de carretera col coche y pregúntame que si voi bien. La verdá que voi como dios, les subíes toi faciéndoles más o menos nos tiempos del añu pasáu (na de La Raca tardé 2' más, pero nel restu recorté algo en toes) pero nes baxaes toi recortando en toes y disfrutando de baxar alegre. Voi a un ritmu cómodu y se que tovía tengo otru puntín más si tengo qu'echar mano d'él.

Somport, rozando a doble (¡o triple!) marallu


Avitullamiento en Somport, otru mediu plátanu, membrillu, chocolate, agua, acuarius y sin echar muchu tiempu sigo camín de Candanchú, subo El Tobazo, miro p'atrás y sigo sin ver a nadie colo que enfoco'l tramu hasta  l'Ibón de Tortiellas con tranquilidá, tanta que cuando empiezo a subir a Estiviellas (última subida del día) siento zapatear detrás, ¡¡Cojona!!, ¡que yá ta equí'l terceru y a un par de minutos!. Otru piñón más y a subir fuerte, nun vaya ser, menos mal que voi con marxen, aunque después d'un peazu veo que-y voi metiendo tiempu y que yá sube colo puestu, pero por si acasu nun afloxo. Collau d'Estiviellas y última baxada, aprovechando que voi bien fágola a fondo por si acasu. N'algún cruce dudo, nun ta mui bien marcáu, pero voi dando col camín menos en llegando a Canfranc, que voi siguiendo'l camín más evidente aunque yá nun veo marques...apaezco na cai principal de Canfranc pero per otru sitiu distintu al del añu pasáu, tuve que colame aunque el que ta de control dizme que voi bien, si lo diz él, nun se fale más...





Llego a meta'l segundu y en casi 10' menos que l'añu pasáu, facer esi puestu en cualquier carrera ta mui bien, pero nesta burrada de maratón tan montañeru ye una auténtica pasada. El tiempu, si los d'atrás hubiesen apretáu un pocu más, podía habelu baxáu más tovía, pero al dir solu ye inevitable relaxase, tou y así, 10' ye muchu, sobre tou contando que l'añu anterior pa esta carrera taba nun momentu de forma mui buenu y que esti añu facía calor que nun me va precisamente bien.
Al pocu llega Carlos, sextu, carrerón y mui bon tiempu, sí señor, y después Gloria ganando con autoridá y a puntu de batir el récord (por veintipocos segundos...). La verdá ye que'l Día d'Asturies, aunque temos un pocu lejos, tamos celebrándolu bien.

Habrá que dir a llavar un pocu los pies...

Hai que h.odese que tovía nos da por reínos después d'esta paliza...

Reponiendo fuerces, isotónicu, ensalada y pescadín al vapor...



Entrega de premios



Al día siguiente un pocu de monte pa soltar les patuques, subimos dende Astún al Pic des Moines, extraordinariu mirador del Midi d'Ossau y de tola zona


 Ibón del Escalar y Pic de Belonseiche

El Sombrero, Picu de Aspe, La Zapatilla...

Midi d'Ossau


Después bocadillín, otra fartura de coche y pa casina.


Otres cróniques:
Fotos


Clasificación

No hay comentarios:

Publicar un comentario